Missie Geluidswallen, stadsparken, gevangenissen, kolenbergen, stations, nieuwbouwwijken, snelwegen en industrieel erfgoed maken deel uit van het werkterrein van Observatorium. Dit unieke samenwerkingsverband van drie kunstenaars heeft een filosofie en een werkwijze ontwikkeld die de schemergebieden en raakvlakken van de disciplines stedenbouw, landschapsarchitectuur, architectuur en beeldende kunst productief maakt. Observatorium maakt geen autonome kunst in de openbare ruimte, maar gebruikt de middelen van de sculptuur en de installatie om functionele voorzieningen te maken die monumentaal, symbolisch en betekenisvol zijn. Het boek Big Pieces of Time vormt het overzicht en de neerslag van deze ontwerpfilosofie. Het informeert, filosofeert, inspireert, interdisciplineert en pleziert. De foto's, tekeningen en verhalen beschrijven suggestief en onderhoudend de wordingsgeschiedenis van de verschillende projecten en het gebruik door het publiek. Het boek sluit af met een compleet oeuvre-overzicht van de kleinste schaal van het handwerk tot de grootste schaal van de stedenbouw op de lijn New York, Rotterdam, Essen, Dresden, Krasnoyarsk.
Observatorium motto's
Tijd en ruimte voor aandacht Kunst heeft de beschouwer nodig. Tijd en ruimte voor aandacht betekent dat met het kunstwerk aan de beschouwer ruime hoeveelheden tijd en ruimte gegeven worden. De expositieruimte krijft het karakter van een verblijf, een gelegenheid om betekenis te doen ontstaan in een landurig ongestoord oponthoud. Otium – negotium Een Observatorium is een paradoxale ruimte waarin je je terugtrekt om de verstandhouding met de wereld te bepalen. De waarneming van de omgeving kan niet zonder een blik in het innerlijk. Afzondering is een vorm van participatie. Gescheiden werelden verbinden Observatorium neemt stelling tegen de versplintering van de wereld in afzonderlijke zones voor arbeid, ontspanning, vervoer, winkelen, wonen en natuur en afval. Observatorium ontkent de grenzen van de gescheiden werelden en gebruikt ze om verbindingen te leggen. Beschaving is onderhoud Observatorium maakt beelden die niet af zijn, zodat het met de tijd meegroeit. Beschaving is geen moment in de tijd maar een proces. Onderhoud is deel van de ontwikkeling, niet van de status quo. Als iemand het beeld gebruikt is het af Observatorium houdt van leven in de brouwerij en ziet graag dat mensen aan hun projecten en sculpturen verder bouwen en sleutelen. De basis voor een openbare sculptuur wordt gelegd door een beslag op de ruimte, de basis voor een levendige openbare ruimte is de toeëigening door de mens. Gebruik paradox Vuil, conflict en domheid zijn tegenstellingen van schoonheid, harmonie en beschaving. Kunst kiest niet maar wringt zich ertussen en doet voorstellen voor coëxistentie van goed en kwaad. Een beeld is bij voorkeur drie dingen Een beeld van Observatorium is bij voorkeur drie dingen: een werk van verbeelding, een reflectie op de omgeving én een bouwsteen voor gemeenschappelijkheid. Het is er om te aanvaarden en te ondergaan, het onthult de aard van de omgeving en is aanleiding om te handelen. De wereld, zoals het verteld wordt Observatorium maakt beelden ter observatie van de wereld en ter observatie van de mens. De opsomming van alle bevindingen die mensen ter plekke uitspreken is een adequate weergave van de oneindige complexiteit van de wereld, met ons. Ontwerp wat er al is Leegte en stilte kunnen maar moeilijk ontworpen worden. Als het voorhanden is dan neemt Observatorium het in zijn ontwerp op. Er zijn drie manieren: niets doen, beschermen en zichtbaar maken. Cella, hof, domein Verscheidenheid aan ruimte creëert nieuwsgierigheid en verscheidenheid in gebruik. De reeks cella, hof, domein faseert de vloeiende verbindingen tussen binnen en buiten. Privé en openbaar worden in overleg vastgesteld. Stilstand en beweging Wie voor mobiliteit ontwerpt, houdt rekening met de mens die de ander bij zijn bewegingen gadeslaat. Observatorium staat sculptuur voor, die de ruimte vervolmaakt én gelegenheid tot observatie geeft. De sokkel is er voor mensen. Antonello Een Antonello is in het spraakgebruik van Observatoium een bewoonde sculptuur. Het is een beeld waarin iemand zich heeft teruggetrokken om zich aan een zelfopgelegde taak te wijden, waarbij hij voor het publiek zichtbaar is en aanspreekbaar is. De scheiding tussen openbaar en prive is afhankelijk van de ontmoeting tussen waarnemer en toeschouwer.
images: